τι παίζει;
ένας κύκλος παιχνιδονειρικός.. τα παιδιά μέσα μας που θέλουν τη δική τους παιδική χαρά (γαμώ τον ενήλικο τούτο κόσμο) όσοι σκέφτονται, ονειρεύονται και κοιτούν ψηλά... νοιώθω όπως νοιώθετε και νοιώθω πως κάτι θα βγει από αυτό από το ανεκτίμητο ελάχιστο ζεύξης ψυχών .. με πάρτι που δεν υπάρχουν στον κλωνοποιημένο κόσμο της διασκέδασης του ψόφιου, δήθεν, γαβ και μπόμπας.μέχρι το όνειρο κοινό παρανομαστή που λέγεται ζω ..¨στο δικό μας μικρό παράδεισο¨..
είμαστε στην κοιλιά του μεγάλου αδερφού και νομίζω ότι ένα καρκινάκι μπορούμε να φυτέψουμε ..μόνο επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε.. και προσωπικά νοιώθω την αντίδραση και την έχω τρόπο ζωής μέσα από την έκφραση τις αρχές, το χιούμορ.. το παράλογο το παιχνίδι τη φύση... το χάος με την προσωποποίηση της πεταλούδας...
έχω πάρα πάρα... πολλά να δώσω και θέλω να τα μοιραστούμε..
εργάζομαι πάνω από10 ώρες την ημέρα γι’ αυτά που βλέπετε και για άλλα που θα δείτε στην εξέλιξη (γράφω ένα βιβλίο, θεατρικό και ποιήματα στον τοίχο)
είστε μέρος όλων αυτών γιατί απλά απέχω από την έξω κοινωνική ζωή- και δουλεία πια αφήνοντας τα πάθη μου .. σακιά που πέφτουν από το αερόστατο και μου δίνουν ύψος.. δεν φοβάμαι τη φωτιά του ήλιου, αντίθετα είναι σκοπός ζωής και εξάγνισης για μένα,,
group therapy, παιχνίδι έσω-θησαυρών, μουσική, ... ότι έχει μια παιδική χαρά στο κεφάλι του καθένα μας..
μακάρι να ήμασταν μαζί όλοι τώρα να γίνει σωστά.. αυτό το κείμενο δεν το διορθώνω καν το πετάω στον κάδο μας..
πετάτε ότι έχετε ευχαρίστηση να φτιάξουμε μια χωματερή με τις μυρωδιές μας να γουστάρουμε..
να σαμποτάρουμε τη μονοτονία..
σας νοιώθω περισσότερο, επειδή έχουμε αναπτύξει ήδη ένα κάτι επικοινωνίας,
έτσι μπορώ κατ’ αρχήν να εκφράζομαι πιο αυθόρμητα σε αυτόν τον μικρότερο (και προσωπικά πιο «δικό μου κύκλο».. ομοϊδεατών με όλους τους χρωματικούς τόνους και ... μπλα μπλα... μπλα.. συνιστάμενο χαοτικό νεφέλωμα (θα ακολουθήσει φωτοεξηγηματική παρένθεση....
λόγος μου πάντα για όλα ο αντίλογος.. όχι για το αντί αλλά για το γιατί..
αυτές οι λέξεις για ορεκτικό.. και η συνέχεια έπεται επι της οθόνης και έξω από αυτή,
ελπίζω... (δεν θέλω να γίνω γραφικός μιλώντας για το τέλος του κόσμου,.. απλά περιγραφικός με εικόνες που ζούμε ως μάρτυρες στο ίδιο ατύχημα στον παρόντα χωροχρόνο... ένα νεφέλωμα από πεταλούδες σ΄ ένα κόσμο γεμάτο μύγες .. ένας ονειρόκηπος.. μπορεί και τίποτα..)
