Oι όμορφοι καταραμένοι
-εγώ μαζί μ' αυτούς-
ήλιο και βροχή
ρουφάνε το πρωί
και τη νύχτα τρέφονται
με μυστικά κι εξομολογήσεις
ματωμένων εραστών
Άστεγοι και απάτριδες
από πάνω κανείς
ούτε από κάτω
μόνο βλέμα στο βλέμα
καρφί στον σταυρό
της υποκρισίας των λέξεων
Στον βάλτο μυαλά
που νομίζουν πως αναπνέουν
αλλά εγώ μ' αυτούς
χέρια κουπιά κόντρα
στο κύμα των καιρών
πόδια αερόστατα
για τόπους κάθαρσης
όπου λουλούδια στιγμών
γεννιούνται από τις στάχτες
ελπίδων κι ενοχών
Καταραμένοι κι ευλογημένοι
-εγώ μαζί μ' αυτούς-
που στέκονται μόνο
για να σπάνε αλυσίδες
με ρούχο τους το όραμα
και στα μαλλιά αστρόσκονη
Όλοι οι άλλοι μακριά
ας απολαμβάνουν τη μυρωδιά
της σήψης τους
Μπονιουέλα Ντε Προφούντις
