posted by Tina B.
Ένα παράξενο, σχεδόν μεταφυσικά επίκαιρο κείμενο του Νικόλα που τόσες δεκαετίες μετά μοιάζει σαν να γράφτηκε για να ταξιδέψει στο μέλλον και να απευθυνθεί στους σημερινούς ανθρώπους, όταν αυτοί θα κάνουν τον απολογισμό της μεταπολίτευσης προσπαθώντας να βρουν τι ακριβώς πήγε στραβά…
Αυτά τα χρόνια πήγανε χαμένα.
Αυτά τα χρόνια ήτανε των ηγητόρων.
Μόνο που αυτά τα χρόνια κάτι άφησαν πίσω τους,
Κάτι το δυνατό που δεν το έφαγαν τα σκοτάδια.
Αυτά τα χρόνια κουβαλάνε την συνειδητότητά τους,
την αλήθεια τους για το χαμένο καιρό
για την δική μας συμβολή στο χάσιμο.
Ξέρουμε πια πως ειρηνικά οι ισχυροί δεν κάνουν βήμα πίσω,
δεν ξεκουνήθηκαν ποτέ απ το σκληρό τους θρόνο.
Με το καλό δεν παίρνουν ούτε με τα λόγια.
Το έχουν καλά βαλμένο στο μυαλό τους πως για να κρατηθούν
στην εξουσία πρέπει να ξεπλανεύουν τους πολλούς εμάς,
να αποπροσανατολίζουν τους αγώνες μας,
να αγοράζουν τους ηγήτορές μας.
Αυτοί δεν χάσανε ποτέ σαν δεν τ αρπάξαμε εμείς.
Αυτά τα χρόνια πήγανε χαμένα.
Αυτά τα χρόνια μας πούλησαν οι δικοί μας.
Το ματοβαμμένο μονοπάτι της λευτεριάς δεν ξεστρατίζει,
μια εδώ και μια εκεί θα προχωρά μπροστά και ευθεία.
Αν δεν αφεθούν οι σκλαβωμένοι να το δουν αυτό,
Το ματοβαμμένο μονοπάτι της λευτεριάς ξεφτίζει.
Ο δρόμος δεν οδηγεί ειρηνικά στις πύλες των ανθρώπων.
Το πραγματικό καθήκον των προλετάριων είναι
η επανάσταση, το διώξιμο των προδοτών κι αποστατών
από την τάξη. Το πέταμα των ισχυρών από την πλάση.
Αυτά τα χρόνια είχαν ένα καλό.
Μας έκαναν να ξαναβρούμε την αλήθεια.
Αυτά τα χρόνια πήγανε χαμένα.
Αυτά τα χρόνια ήταν των ηγητόρων.
Μόνο που αυτά τα χρόνια κάτι άφησαν πίσω τους.
Κάτι το δυνατό γεννιέται πίσω απ τα σκοτάδια.
Αυτά τα χρόνια κουβαλάνε τη συνειδητότητά τους
